Werken in Australië

Hee mensen, hier weer een nieuwe update. Het duurde even, maar ik had steeds geen internet op mijn laptop. Allereerst bedankt voor alle leuke reacties op mijn verslagen.

Dus.., anderhalve maand terug in de tijd.. 2015 is begonnen en ik ben nog steeds bij de jongens. We hebben allemaal geld nodig dus we zoeken vanuit een hostel in Sydney naar werk. We willen het liefst met z’n alle bij elkaar blijven. Na wat rondgekeken te hebben op internet hadden we iets gevonden. Een druiven boerderij in St George. Het was vrijdagmiddag toen we dat baantje vonden en we konden die maandag beginnen. Enige dingetje was wel dat het 10 uur rijden is vanaf Sydney. Dus dat betekende dat die avond onze laatste avond was in Sydney.

Zaterdagochtend reden we om 10 uur vol goede moed aan richting St George. Helaas waren we Sydney nog niet eens uit toen de auto van Justin het begaf.. (Effe voor de duidelijkheid. Justin deelt z’n auto met Dave, Bart deelt z’n bus met Tom en ik deel mijn auto met Hans en Jeroen). De dynamo ofzo was kapot, iets met z’n accu in elk geval. Helaas is elke autogarage hier om 12 uur dicht dus de wegenwacht zou komen. Ik en Justin wachtte bij zijn auto en de andere jongens gingen met mijn auto vast naar de Aldi om inkopen te doen (aangezien St. George een gat is waar ze geen goedkope supermarkt hebben). Na een uur ofzo belde de wegenwacht dat ze toch niet kwamen.. dus daar stonden we dan, met een kapotte auto. Toen kwam iemand op het briljante idee dat we de auto van Justin wel met mijn auto konden slepen naar het Hostel in Collaroy (Sydney) waar het kantoor van Australian Backpackers zit en waar wij ons Australie avontuur met z’n alle begonnen. In theorie was dat idee niet eens zo slecht, behalve dat we het moesten doen met twee crappy spanbandjes van de Aldi. Omdat de accu van Justin niet werkte deden z’n alarmlichten en knipperlicht het ook niet, dus Bart reed met zijn bus achter de auto van Justin aan. In het begin ging het allemaal nog wel prima, dus ik was er iets meer gerust op dat dit plan echt kon werken. Totdat we berg op en berg af moesten rijden. Mijn auto maakte de raarste geluiden toen we berg op gingen en ik dacht echt dat mn arme autootje het loodje zou gaan leggen. Berg af was beter voor mijn auto, maar toen begonnen de remmen van Justin te roken als een gek.. Dus de auto’s maar weer langs de weg gezet. Toen hebben we de accu van Justin opgeladen met mijn accu. Dit werkte voor ongeveer 5 minuten en toen stond de auto van Justin alweer stil. We waren nu wel al dicht bij het hostel, het was nog maar een lange (rechte) weg. Dus we zouden de auto het laatste stukje nog slepen met mijn auto. Ongeveer voor het hostel, bij het laatste stoplicht knapte de spanbanden en daar stond Justin dan, midden op de weg voor een groen stoplicht haha. Gelukkig kwamen er wat mensen helpen en ze zetten de auto van Justin aan de kant van de weg. Inmiddels was het een uur of 6 ’s avonds. Wij gingen allemaal even het hostel in. Het was wel leuk om weer wat mensen te zien die bij ons in de groep zaten. We zouden die avond al bijna in St George moeten zijn en in plaats daarvan zaten we nu op ongeveer 45 minuten van waar we die ochtend begonnen zijn met rijden.. Justin en Dave boekten een kamer in het hostel omdat ze pas maandag ochtend naar de garage konden. Wij gingen die avond weer rijden, omdat wij maandag moesten werken. Rond een uur of 1 zochten we een restarea en zijn we gaan slapen. De dag erna reden we verder naar St. George. Een plaats waar het ongelooflijk heet is, en waar geen ruk te doen is. We zochten een camping op en belde de boer waar we zouden gaan werken. De dag erna, maandag, gingen we langs op de druiven boerderij. Het was echt super groot! We vulden ons papierwerk in en de dag erna konden we beginnen met werken. Dinsdagochtend om kwart over 4 ging de wekker. We kwamen om 5 uur aan op de druiven boerderij en we zagen alleen maar chinezen.. op een platte kar achter een tractor werden we naar het stuk gebracht waar wij moesten gaan plukken. We kregen een kar met daarop al onze spullen. We moesten een doos vouwen en daarin gaan 12 zakjes met druiven. Als je doos vol is moet je hem wegen en op de grond zetten. Het werk was niet eens zo super erg, behalve dat het 40 graden was!! Je 10 uur moest werken en dat we bijna niks verdiende omdat het super lang duurde voordat je een doos vol had. Maargoed dit was de eerste dag, dus we wilde het nog niet opgeven. Na het werk reden we naar de supermarkt om af te koelen en daarna sprongen we het meer in op de camping. Het water was zo vies dat je er niet eens doorheen kon kijken, maar het was zo heet dat me dat niet eens meer uitmaakte. We hebben hierna nog 2 dagen druiven geplukt en toen bedachte we ons dat we onze tijd aan het verdoen waren en dus namen we ontslag. Justin en Dave kwamen in St George aan en gingen bij een andere druivenboer werken. Zij hebben twee dagen gewerkt. Na een week besloten we weg te gaan uit St. George en weer richting de kust te rijden om daar werkt te zoeken.

Zondag ochtend gingen we weer rijden. Het was een ongelooflijk saaie weg en om de 50 meter lag er een dode kangaroe te stinken (die beesten meuren echt heel erg). Ik keek in mijn spiegel of Justin en Bart me nog wel volgden, toen er uit het niets een kangaroe tegen m’n auto sprong! Ik begon kei hard te schreeuwen!!! Ik heb een kangaroe vermoord!!! Gelukkig deed mijn auto het nog. Het was een kleine kangaroe en ik raakte hem gelukkig met de zijkant van mijn auto. Tegen de avond kwamen we aan in Ipswich, net buiten Brisbane. Hier zochten we verder naar werk. Dave vond werk op een frambozen boerderij op een uur rijden van Ipswich. Bart, Jeroen en Tom hadden hier geen zin in. Dus gingen Hans, Dave, in en Justin. Onder het motto “we hebben niets te verliezen” reden we naar die boerderij. De dag erna konden we beginnen. Frambozen plukken.. grote vergissing. We kregen drie maatbekers en we moesten de frambozen plukken en sorteren, op goede frambozen, lelijke frambozen, maar eetbaar en rommel. We stonden te werken onder een zeil en het werd ongeveer 50 graden onder dat zeil. Ik dacht dat ik van m’n stokje ging. Ik heb in mijn hele leven nog nooit zo gezweet. Na een dag ploeteren bedachten we ons dat ook dit pure tijdverspilling was, dus we namen ontslag aan het einde van de dag. Als bonus werd ik de dag erna wakker met uitslag over mijn hele lijf! En het jeukte alsof ik door 10.000 muggen gestoken was.. Jeroen, Bart en Tom waren in de tussentijd naar Byron Bay verhuist dus daar gingen wij ook heen.

Byron Bay, mijn favoriete plek tot nu toe. Byron Bay is de meest chille plek die ik ooit gezien heb. Er lopen alleen maar rare figuren rond en iedereen doet waar die zin in heeft. De stranden zijn super mooi en er hangt een hele chille sfeer. We besloten dat het beter was om allemaal voor onszelf werk te gaan zoeken. Ik was helemaal klaar met dat fruitplukken dus ik ging iets in de horeca zoeken. De eerste nacht in Byron Bay was vreselijk. Ik sliep in mijn auto maar ik had zo’n jeuk dat ik zowat niet geslapen heb. De dag erna ging ik naar de apotheek en kreeg ik pillen en aambeienzalf (what the fack!!!) om op mijn armen en benen te smeren.. Deze rommel kostte me 50 dollar (daar ging mijn zuur verdiende loon) en dat spul werkte niet eens!!! Toen maar het enige medicijn geprobeerd dat altijd helpt, alcohol! De jongens en ik gingen stappen in Byron Bay. Dit was heel leuk, helaas voelde ik me iets minder goed de ochtend erna haha. De dag erna hebben we op computers naar werk gezocht, dit viel helaas niet mee. Dus zijn we maar naar het strand gegaan. Als je hier in de horeca wil werken moet je een RSA (responsable, service of alcohol) hier is de kroeg namelijk verantwoordelijk voor jou gedrag. Als je te zat bent, mogen ze je geen alcohol meer geven. Doen ze dat wel, dan kan de barman/vrouw een boete krijgen van 3000 dollar ofzo! Hier wordt je ook meteen uit de kroeg gezet als je te dronken bent. Deze RSA cursus kun je online doen dus Justin en ik besloten dat maar te doen. Het was super makkelijk en we haalden allebei ons diploma. Buiten het zoeken naar werk wilde we ook iets leuks doen in Byron Bay, dus we besloten te gaan kanoën op zee met dolfijnen. We zaten met twee personen in een kano, ik deelde mijn kano met Bart. Het was best zwaar om door de golven te peddelen, maar gelukkig zagen we uiteindelijk wat dolfijnen.

In het weekend gingen we naar Nimbin. Ongeveer een uur rijden vanaf Byron Bay. Nimbin is de raarste plek die ik tot nu toe gezien heb. Nimbin is de enige plek in Australië waar je op straat drugs kan kopen. Iedereen is daar 24/7 stoned en er lopen alleen maar rare (lelijke) hippie achtige mensen rond. Het is heel klein, ongeveer één straat met rare winkeltjes. Wij sliepen in een heel gaaf hostel net buiten Nimbin. Het was een huis met een grote tuin met allemaal beschutte plekjes waar je kon zitten. De enige regels bij dat hostel waren “geen paddo’s, waterpijpen en niet blowen in het eetgedeelte” haha voor de rest kon alles daar. Er was een oude man van 70 ofzo die al jaren in dat hostel verblijft en die vent was zo stoned als een kanarie. We zijn twee dagen in Nimbin geweest. De tweede dag zijn we naar een waterval gereden ergens in een bos waar je kon zwemmen en van de waterval kon springen. Het was heel mooi daar! Op zondag reden we terug naar Byron Bay, omdat het maandag Australia Day was. Australia Day is een feestdag in Australië, maar ik heb eigenlijk geen idee wat de precies vieren. Wij gingen naar een super gave camping in Byron Bay. Het zag eruit als een vluchtelingenkamp! Hier zaten een hoop mensen die hier al jarenlang in hun tenten woonden. Er stonden bankstellen en alles in! Wij sliepen in onze auto’s op de parkeerplaats en de rest van de jongens probeerde hun tentjes ergens tussen te frotten. Ik had die ochtend een mail gekregen van een kerel in Proserpine die zei dat hij een baan voor me had in Proserpine. Het enige probleem was dat Proserpine op 13 uur rijden was vanaf Byron Bay. Ik wist echt niet wat ik moest doen, ik wilde niet dat hele eind rijden en dan misschien de baan niet krijgen.. Thomas (zo heet die man) zei dat ik hem de volgende dag moest bellen. ’s Avonds gingen we met z’n alle uit eten, omdat dit wel eens een van de laatste avonden kon zijn dat we bij elkaar waren. De dag erna was Australia Day. Ik belde Thomas en hij zei dat ik de baan had als ik wilde. Ik besloot zijn aanbod aan te nemen. Dat betekende dus dat Australie Day de laatste dag was voor mij en de jongens. ’s Ochtends gingen we met z’n alle naar het strand. Daarna hadden we een poolparty op de camping en ’s avonds gingen we nog even Byron Bay in. De dag erna moest ik gaan rijden richting Proserpine. Hans en Dave zouden met mij meerijden richting het noorden om daar werk te zoeken. Ik nam ’s ochtends afscheid van Bart, Justin, Jeroen en Tom.

Hans, Dave en ik hebben de hele dag gereden. Rond half 2 ’s nachts besloten we dat we ergens moesten slapen. We reden een random camping op en daar zette Dave en Hans hun tentje op. Ik sliep in de auto. De dag erna zijn we om 6 uur weer opgestaan en verder gereden, we hebben niet eens betaald voor de camping (wat een boefjes zijn wij hè). Ik zette de jongens af in Bowen (een uur rijden vanaf Proserpine) en ik reed in mijn eentje verder naar Proserpine. Proserpine ligt in the whitesunday area. Ongeveer 20 minuten van het strand. Het is een dorp met ongeveer 6000 inwoners. De Irish pub ligt midden in Proserpine. Van buiten ziet het er een beetje vervallen uit, maar van binnen is het best mooi. Er is een pub gedeelte en een restaurant. Boven de pub is een backpackers work hostel, maar er verblijft nu niemand, omdat er nu geen werk is in de regio. Ik heb nu dus een heel hostel voor mezelf. Toen ik in mijn kamer aankwam voelde ik me voor het eerst tijdens mijn reis een beetje eenzaam. Ik zit in mijn eentje in de middle of nowhere en ik ken hier niemand. Na een douche en een klein dutje begon om 3 uur ’s middags mijn eerste werkdag. Ik werk met de dochter van Thomas en Audrey (de eigenaren van de pub). Haar naam is Meghan. Ze is heel aardig en het klikte meteen tussen ons. In de pub komen bijna alleen maar locals en iedereen was meteen heel aardig en geïnteresseerd. Het werk is niet moeilijk. Meghan en ik staan achter de bar en iedereen komt z’n drankjes en eten aan de bar bestellen. Ik moest alleen wennen aan het bier tappen zonder schuim haha. Langzaam begon ik me te realiseren dat ik het helemaal zo slecht niet had hier en dat ik het hier wel een tijdje kon uithouden. De dagen erna leerde ik steeds meer mensen kennen. Op zondag avond nam een vriend van Meghan ons mee vissen op zee. We vertrokken om 1 uur ’s nachts. In het begin vond ik het best eng om midden in de nacht de zee op te gaan, maar we zitten tussen allemaal eilanden dus er waren niet veel golven. We gingen vissen met een handlijn. Ik had meteen beet! Whaha ik durfde alleen de vissen niet aan te raken, wat een gore beesten. Na een tijdje ving ik een kleine haai, ik besloot dat ik die wel vast wilde houden, hoe cool een echte haai! Oké dat beest had geen tanden en hij was niet heel groot, maar het telt toch als een haai. Rond een uur of 5 in de ochtend kwam de zon op, dat was heel mooi! Scott liet ons de eilanden zien en we visten nog wat. Om 11 uur in de ochtend gingen we terug aan land. De rest van de dag heb ik in bed gelegen, want we hadden die nacht niet geslapen, maar het was super leuk. Het weekend erna zijn Meghan en ik gaan stappen in Airlie Beach. Dat is een toeristische plaats aan het strand, ongeveer 20 minuten rijden van Proserpine. Het was heel leuk, ik leerde Meghans vrienden kennen en ze waren allemaal super aardig. De maandag erna was onze vrije dag. Meghan liet me Hydeway Bay en Dingo Beach zien, super mooie stranden. ’s Avonds gingen we uit eten en daarna op stap. Op maandag zijn de drankjes super goedkoop dus we waren redelijk dronken toen we thuiskwamen. Wij mogen ook gewoon drinken onder werktijd. Super chill, dan zit je gewoon een beetje met de locals te praten en met ze mee te drinken en daar krijgen we ook nog voor betaald! Afgelopen woensdag was er een vriend van Meghan in de pub en we gingen een cocktail voor hem maken, uiteindelijk hebben we de hele avond cocktails gedronken. Meghan en ik waren super dronken en toen moesten we de hele bar nog poetsen, oeps.. haha. Er komen bijna alleen maar mannen in de pub en die zien niet vaak nieuwe meisjes in hun dorp volgens mij. Het zijn echte charmeurs hier en ik wordt super vaak mee uitgevraagd. Haha het is in elk geval goed voor je zelfvertrouwen hier werken! Meestal zeg ik maar dat ik een vriend heb, omdat de mannen hier helaas niet echt knap zijn. Het is wel heel leuk om tussen alleen maar Australiërs te zitten. Zo leer je het echte Australië een beetje kennen. De ‘vaste gasten’ ken ik ondertussen allemaal. En als ze binnen komen weet ik precies welk drankje ze gaan bestellen. Er komt elke dag een oude man in de pub, zijn naam is Barry. Hij bakt altijd taartjes voor Meghan en mij en hij is super schattig. Eigenlijk doen we niet veel tijdens werktijd. Dit zijn hele rustige maanden dus het is niet vaak druk in de pub. Er zitten meestal wat mannen aan de bar en er zijn wat mensen op paarden aan het wedden. Australiërs houden van gokken. We hebben in de pub een hele wand met tv schermen waar ze paarden en honden races uitzenden. Ik snap echt geen zak van dat hele gedoe, maar hier is het heel populair. We hebben ook een ruimte met allemaal van die machines waar je geld in doet en dat je dan op zo’n knopjes moet drukken, hoe heten die dingen ook alweer?? Die staan ook in casino’s. In elk geval er gaat heel wat geld om in dat hele gedoe.

Ik ben nu bijna drie weken aan het werken in de pub en ik voel me hier helemaal op mijn plek. Ik ben blij dat ik hier alleen heen ben gegaan. Ik leer super leuke mensen kennen, ik praat de hele dag Engels, ik vind mijn werk heel leuk en ik verdien eindelijk wat geld. Ik denk dat ik hier nog ongeveer twee maanden blijf en dan ga ik weer verder reizen.

Sorry voor mijn lange verslag hihi, niemand zoekt het vast om het te lezen omdat iedereen met een dikke kater in bed ligt vanwege carnaval. Dat mis ik hier trouwens wel een beetje haha! Iedereen een hele fijne carnaval en ik zal proberen wat vaker wat te posten, zodat mijn verhalen niet zo lang zijn.

Dikke kus!!!